“İnsanlık meselesi” Mucize- Aşk

Modern Zaman Masalları- 5

Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde, zaman zaman içinde, masal masal içinde, ömrün ve anın akışı içinde 2020 yılına saatler kala, gün geçmezmiş ki bir kadın cinayeti, bir şiddet, bir vahşet haberi görmeyelim haberlerde, gazetelerde. Bu haberleri gören bazı erkekler çıtayı dibe indirmiş, içten içe o haberleri görünce eşineçocuklarına, ya da içten içe kendisine ‘bak ben öldürmüyorum, sadece şiddet uyguluyorum’, ‘bak ben şiddet uygulamıyorum, sadece aldatıyorum’, ‘bak ben şiddet uygulamıyorum sadece umursamıyorum, saygı duymuyorum’ gibi kendilerini aklayıcı düşünceler içine giriyormuş.

Aynı şekilde kadınlarda bak ben en azında öldürülmüyorum, şiddet görmüyorum, vs.’ deyip içten içe teselli oluyormuş. Bu devran böyle gittiği sürece kadın cinayetleri ve şiddet asla bitmezmiş. Bitsin diye bağıranlar sadece kendilerini ve başkalarını kandırmakla meşgulmüş. Gördüğün haberlere tepki veriş şeklin senin farkındalık imtihanınmış.

Çıta yükselsin Hanımlar, Beyler. Sinemalarda oynayan Mucize- AŞK filmindeki Aziz karakteri olsun bakalım çıta. Aziz ve karısının aşkı olsun bakalım çıta. Kadına şiddet uygulayıp döven bir erkekle kendini karşılaştırıp üstün gören erkeklere sesleniyorum, şiddet uygulayanlar kadar sorumlusunuz bu olaylardan. Erkek olmak zor, erkeklerin üzerinde çok yük var diyen her erkek izlemeliymiş o filmi.

Peki, insan neymiş? İnsan ne demekmiş? İnsan neden böyle vahşetler içindeymiş. Antropoloji bilimi ilk ders tahtaya yazılan soruymuş bu: ‘İnsan nedir? Üniversitede bir bilimmiş bu ve antropologlar bunu araştırıyormuş.

İbnü’l Arabi şöyle bir hikâye anlatmış eski zamanda,

“Gençlik yıllarımda dolaşmak için ormana gitmiştik. Etrafımızdaki vahşi hayvanların bizi görünce kaçıştıklarına şahit olduk fakat bunu yadırgamadık: ‘Vahşi hayvandı, bizden kaçması normaldir’ dedik. Daha sonra kendimi murakabe ettiğimde, esas vahşetin benim içimde olduğunu gördüm. Aradan bir zaman geçince içimdeki vahşeti (yabaniliği) tedavi ettim, sonra ormana gittiğimde hayvanların etrafımızda gezinebildiklerini gördüm.”

Vahşi hayvanlar mı daha vahşi insan mı? Peki, vahşet insanın içinde neden vardı? Neydi insanın kendisi ile savaşı? Nedendi?

İnsan kelimesinin pek çok anlamından biri, âlemin gözü, gözbebeğiymiş. Âlem insanla görür, kimlik kazanırmış. Fakat unutmuş bunları. Dünyaya bunu hatırlamaya gelmiş. Yabancılığını gidermeye, vahşetini temizlemeye ve her şeyle bir olduğunu hatırlamaya Aralık ayı, 17 Aralık Mevlana’nın vuslat gününün kutlandığı, bir olduğumuzu, aşk olduğumuzu hatırlama ayı imiş.

Mucize- Aşk filminde olduğu gibi, affetmek, şükretmek, yardım etmek, gülümsemek, sevmek ve bu vesile mutlu olmak gerekiyormuş. Ve bu dünyaya sevgi için geldiğimizi ve aslında sevgi olduğumuzu hatırlamak. ‘‘Aşk imiş her ne var âlemde, gerisi dedikodu imiş’’

Exit mobile version